Belgijskie czołgi nigdy nie należały do popularnych wozów bojowych. Jednak także odegrały znaczącą rolę podczas wojny.
Pierwsze czołgi zostały opracowane w Wielkiej Brytanii w 1915 roku z zamiarem przebicia się przez linie niemieckie, ale zostały one wprowadzone do użytku dopiero w 1916 roku. Armia brytyjska musiała czekać na czołgi, ponieważ nie miała wystarczających zasobów, aby je wyprodukować. Zanim Brytyjczycy rozmieścili swoje pierwsze czołgi, Belgia stworzyła już własne czołgi i wprowadziła je do służby w 1917 roku.
Czołgi belgijskie były używane w wielu bitwach podczas II wojny światowej, ale najbardziej znane są z użycia w Forcie Eben-Emael, gdzie Belgia zdobyła je z Niemiec 11 maja 1940 r., mając zaledwie 10 takich czołgów.
Czołgi belgijskie były używane w misjach pokojowych na całym świecie. Zostały rozmieszczone w Afganistanie, Kosowie, Libii i na Wybrzeżu Kości Słoniowej. W tych misjach były używane jako pojazdy wsparcia ogniowego lub do przewożenia wojsk.
W czasach pokoju belgijskie czołgi są wykorzystywane do celów szkoleniowych przez Królewską Armię Belgii i inne siły NATO na całym świecie.
Czołgi belgijskie na froncie zachodnim odegrały znaczącą rolę w zwycięstwie aliantów. Odegrały kluczową rolę w przełamywaniu niemieckich linii i odpychaniu ich.
Załogi belgijskich czołgów były dobrze wyszkolone i miały dobre morale, ponieważ walczyły ramię w ramię z jednostkami brytyjskimi. Często chwalono ich za odwagę i umiejętne manewry, które pomogły odwrócić losy bitwy na korzyść aliantów.
Belgijskie czołgi będące w stanie wojny były jedynymi czołgami na świecie, które miały wieżę zamontowaną po prawej stronie pojazdu. Wynikało to z ich początków w czasie I wojny światowej, kiedy zostały zaprojektowane do walki z Niemcami jeżdżącymi po lewej stronie drogi.
Belgijski czołg był projektem opracowanym przez Belgię podczas I wojny światowej i używanym podczas II wojny światowej. Był to czołg piechoty, który okazał się niezawodny i skuteczny w walce, ale jego produkcja zakończyła się, zanim udało się go w pełni zastąpić nowszymi konstrukcjami. Produkcja tego typu ustała po inwazji nazistowskich Niemiec na Belgię, chociaż przechwycone pojazdy były przez jakiś czas używane przez Niemcy i ich sojuszników.